“Those wine-writers are Euro-elitists” and “absolutists” whose wine recommendations are “the epitome of cyber-group goose-stepping” and “Kim-Jung-unism’ .
‘What we also have from this group of absolutists is a near-complete rejection of some of the finest grapes and the wines they produce. Instead they espouse, with enormous gusto and noise, grapes and wines that are virtually unknown. That’s their number one criteria — not how good it is, but how obscure it is’ .
Aldus Robert Parker. Hij had er zin in een tijdje terug. Zijn pen in een nogal zure wijn gedoopt trok hij fel van leer tegen de nieuwe generatie wijnschrijvers die verder kijken en proeven dan de Bordeaux en de Napa Valley lang zijn. Jammer genoeg wordt de Amerikaanse wijnschrijver door teveel mensen te serieus genomen. Is een wijn niet door deze zelfverklaarde president van het wijnschrijversgilde goedgekeurd dan zal het wel bocht wezen wordt door een grote groep idolaten gedacht. Ook beroemde wijnproducenten (van premier grand cru classees in de Bordeaux) wachten zelfs met het prijzen van hun wijn totdat Robert er zijn neus in gestoken en een slok van weggeslurpt heeft. Het oordeel van de moeder aller wijnschrijvers kan zomaar honderden euro’s per fles schelen, weten de penningmeesters van de grote Chateaux.
Met de smaak van meneer Parker wordt dus al decennia lang rekening gehouden. Vindt meneer Parker wijnen lekker met een hoog alcoholpercentage, die daarbij vol en jammig zijn en een smaak en geur hebben die doordrenkt is van eikehout? Dan worden die wijnen het jaar erop geproduceerd! Houdt meneer Parker van Cabernet Sauvignons, Merlots, Pinot Noirs? Dan worden de inheemse varianten ingeruild voor die druivensoorten. Maar hallo!! Er is meer! Druivenrassen die (wat) onbekender zijn maar minimaal even lekkere of zelfs lekkerder wijnen opleveren. Vergeet Robert Parker en zijn tirade tegen mensen die het durven bestaan minder bekende wijnen en druivenrassen onder de aandacht proberen te brengen en ook nog te beweren dat ze geweldig kunnen zijn.
Want na de Sardijnse Cannonau van de ‘Is Morus’ van vorige week is hier alweer zo’n obscure druif. De Agiorgitiko. Hello again, mister Parker! Ik durf te beweren dat het een druif is die tot grote daden in staat is en dat er heerlijke wijnen van gemaakt worden. Een druif die vergelijkingen tijdens blindproeverijen met grote wijnen gemaakt van ‘ klassieke(r)’ druivenrassen gemakkelijk aankan. Van deze druif nam een collega, sympathiek als hij is, laatst na een bezoek aan Griekenland een wijn voor me mee. En wat voor een. Een Nemea reserve 2009, gemaakt van 100% Agiorgitiko-druiven. Wat jammer dat deze wijn (nog! ik zeg nog!) niet in Nederland te verkrijgen is. De wijn heeft me zo goed gesmaakt dat ik u over de druif die naast het vakmanschap van de wijnmaker mede verantwoordelijk is voor die traktatie, de Agiorgitiko, graag een glas vol wil schrijven.
Deze Nemea reserve 2009 deed me denken aan een andere wijn, de wijn van deze week van Gaia-Estate. Gaia-wijnen wordt geleid door wijnmakers Yannis Paraskevopoulos (landbouwkundige, haalde een PhD in de oenologie aan de Universiteit van Bordeaux) en Leon Karatsalos (landbouwkundige). Sinds 1997 maken zij hun prachtige Gaia Estate Agiorgitiko bij het plaatsje Koutsi op het schiereiland Nemea, ten westen van Athene in een wijngaard van 7 hectare groot. Koutsi, dat ligt op ongeveer 550 meter boven zeeniveau, wordt omringd door wijngaarden die goed gedijen op de kalkgrond aldaar. De koele temperatuur, het ideale aantal uren zonneschijn en de steile hellingen waartegen de wijnranken zijn aangeplant leveren lager rendement dan wijnranken in wijngaarden op andere plaatsen op Nemea. Daarom geloven de wijnmakers dat hun in Koutsi verbouwde Agiorgitiko-druiven geconcentreerder zijn en daarom van hogere kwaliteit zijn dan hun collega-druiven elders op het schiereiland. Ideaal voor het produceren van hoog-extract en op eiken gerijpte wijnen met veel bewaarpotentie.
Maar bewaren? Deze wijn? Ik geef het u te doen!
Gaia Estate Agiorgitiko 2012
Biologisch?: 
Nee
Welk(e) druivenras(sen) zijn voor deze wijn gebruikt? 100 % Agiorgitiko
Wat ruik ik? De wijn heeft een intens aroma. U kunt rijp fruit, bessen en kersen ruiken.
Wat proef ik? De wijn heeft frisse zuren en zachte tannines, een combinatie die de wijn een mooie soepelheid geeft. U kunt wat cassis en een lichte kruidigheid proeven. De wijn heeft een middellange afdronk waarin de zachte tannines nog even wat blijven hangen.
Wat eet ik erbij? Net als de Sardijnse wijn van vorige week is ook deze wijn uitstekend geschikt als ‘eet-wijn’. Bij volle, rijke, kruidige gerechten gedijt deze Agiorgitiko het best.
Is dit een exclusieve wijn (de snob-score)? In zekere zin wel. Wel als u in Nederland op zoek bent naar Griekse wijnen. Wijnen uit Griekenland zijn, vaak ten onrechte behalve wanneer het gaat om Retsina natuurlijk, niet geweldig vertegenwoordigd in Nederland. Gelukkig zijn de wijnen van Gaia voldoende verkrijgbaar in de goede wijnspeciaalzaken.
Wat kost deze wijn? 12,75 euro per fles.
Wat is de prijs/kwaliteits-verhouding? De prijs-kwaliteitsverhouding is gemiddeld. U heeft met de Gaia Estate een goed gemaakte karaktervolle wijn in het glas waarin de Griekse zon doorstraalt. De wijn heeft na gisting nog zes maanden gerijpt op eikehouten fusten. De complexiteit van de wijn en het bewaarpotentieel (de wijn zal nog wat fluweliger worden als u erin slaagt om hem nog een aantal jaren te bewaren) maken deze Griekse traktatie zijn prijs zeker waard.
(Wanneer) is de wijn op dronk? Deze wijn is nu op dronk en kan tot 4 of 5 jaar na de oogst mee.
Alcoholpercentage? 13,5%
Serveertemperatuur? Tussen de 16 en 18 graden Celsius. De wijn is overigens ook prima geschikt om in de zomer licht gekoeld (tussen 12 en 15 graden Celcius) te drinken.
Waar is de wijn te verkrijgen? o.a. Bij Wijnhandel Oranje, Oranjestraat 10-12 te Schiedam.
U kunt ook een mailtje sturen naar info@dewijnrecensent.nl met uw bestelling, telefoonnummer en adresgegevens en de wijn wordt zo spoedig mogelijk bij u thuisbezorgd (verzendkosten zijn exclusief).
De wijnrecensent-score: 89/100